reżyseria: Kornél Mundruczó
tekst i dramaturgia: Kata Wéber
asystent dramaturga: Soma Boronkay
tłumaczenie tekstu: Jolanta Jarmołowicz
obsada: Dobromir Dymecki, Monika Frajczyk, Magdalena Kuta, Sebastian Pawlak, Marta Ścisłowicz, Justyna Wasilewska, Agnieszka Żulewska
scenografia i kostiumy: Monika Pormale
muzyka: Asher Goldschmidt
reżyseria świateł: Paulina Góral
tłumaczenie podczas prób: Patrycja Paszt
trening ruchowy: Aleksandra Woźniak
konsultacja językowa: Andreas Jönsson, Sindre Sandemo
asystentka reżysera: Karolina Gębska
inspicjentka: Katarzyna Gawryś
kierowniczka produkcji, asystentka scenografki: Karolina Pająk-Sieczkowska
asystentka kostiumografki: Małgorzata Nowakowska

Prawa autorskie tłumaczki Jolanty Jarmołowicz do sztuki “Cząstki kobiety” reprezentuje Agencja Dramatu i Teatru ADiT.

Nagroda im. Jacka Woszczerowicza

Nagroda dla Magdaleny Kuty za rolę Matki w spektaklu „Cząstki kobiety” na 59. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych

III główna nagroda aktorska

Nagroda dla Dobromira Dymeckiego za rolę Larsa w spektaklu „Cząstki kobiety” na 59. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych

Nagroda Specjalna im. Ignacego Lewandowskiego

Nagroda za wybitną rolę epizodyczną dla Moniki Frajczyk za rolę Ewy w spektaklu „Cząstki kobiety” na 59. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych

I główna nagroda aktorska

Nagroda dla Justyny Wasilewskiej za rolę Mai w spektaklu „Cząstki kobiety” na 59. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych

Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza

Za najlepszą kreację aktorską w sezonie 2018/2019 dla Justyny Wasilewskiej za rolę Mai w spektaklu „Cząstki kobiety”

• „(…) Genialnie prosty i potrzebny spektakl o nas samych.”

  Julia Downarowicz, Dziennik teatralny Warszawa

• „Sposób podjęcia tematyki kobiecych doświadczeń i próba ich ukazania w kontekście wzajemnych relacji rodzinnych osiąga tutaj rzadko spotykany w teatrze ciężar gatunkowy, również dzięki rewelacyjnym kreacjom aktorskim.”

  Wiesław Kowalski, Teatr dla wszystkich

• „Cząstki kobiety to koncert aktorski.”

  Izabela Szymańska, Empik.com

• „(…) to najwyższa sztuka. Robić teatr, jakby to nie był teatr, a prywatne gry. Jakby słowa nie były zapisane, ale przychodziły same, same się wypowiadały. Mundruczó znowu wrzuca nas w środek życia, chce teatru jako jego imitacji. Nie poprzestaje jednak na tym, gdyż co jakiś czas zaburza realizm opowieści, buduje dziwne hiperbole, niszczy porządek, wprowadza dysonanse. Cząstki kobiety to majstersztyk, gdy idzie o precyzję realizacji, a przy tym skrajnie trudne wyzwanie techniczne. To tylko tak wygląda, że wystarczy poudawać żyćko.”

  Jacek Wakar, Kultura Liberalna

• „Reżyser daje aktorom możliwość budowania niebanalnych postaci. I cała obsada korzysta z tego znakomicie, odnajdując się w naturalny sposób w tej bliskiej filmowego realizmu formie spektaklu.”

  Wojciech Majcherek, Kultura.Onet.pl

• (…) Choć porównywanie filmów i sztuk, na podstawie których powstały, ma pewne granice, to w tym przypadku wersja sceniczna jest o wiele bogatsza, bardziej intymna i pełniej nakreślona od ekranizacji.
  
  (…) Justyna Wasilewska, która wciela się w rolę głównej bohaterki – Mai, jest naga emocjonalnie, intensywna w swojej rozpaczy, ale jednocześnie pełna ciętej riposty i olśniewającej witalności.
  
  (…) Kiedy Maja i jej lubiąca rywalizację przybrana siostra (Agnieszka Żulewska) szaleją w jadalni ze wstążkami gimnastycznymi do włoskiego hitu muzyki pop z lat 80-tych – „Felicita”, ten moment radości i cieszenia się życiem przynosi swego rodzaju milczące catharsis.
  
  (…) Choć Maja doświadczyła ogromnej tragedii, wiemy że jej to nie złamało – nie dlatego, że zostawiła przeszłość za sobą, tylko dlatego, że ma odwagę przyjąć swój ból. Jest świadoma swojej straty, ale nie pozwala pokornie, żeby ją ona definiowała.
  
  (…) Jednak Costa, podobnie jak Mundruczo, znajduje wybitne teatralne zabiegi, aby pomóc nam zrozumieć kobietę, która została złamana i następnie się odbudowała.

  A.J. Goldmann, The New York Times

• „Teatr znakomitych kreacji aktorskich. Wasilewska, Kuta i Żulewska dają tu bardzo szeroki popis warsztatowych umiejętności – nie grają, lecz stają się swoimi postaciami. Postaciami, w które nie tylko wierzymy, ale przede wszystkim zapamiętujemy je.”

  Magdalena Fizgal-Janikowska, Teatralny.pl