Śmierć jest doświadczeniem, które nie może być opowiedziane. Jest granicą, po przekroczeniu której, nie ma powrotu. Ten, kto jej doświadcza, na zawsze odchodzi. Renata Piotrowska-Auffret z dystansem i humorem konfrontuje to doświadczenie z teatrem. Nawiązuje do myśli Peggy Phelan, dla której teatr jest miejscem, gdzie społeczeństwo „przygotowuje się na stratę, a w szczególności na śmierć“. Choreografka usiłuje wprost zainscenizować spotkanie ze śmiercią, gromadzi różne scenariusze, składające się na performatywny dyptyk, podróżuje przez wieki (nie)doświadczania śmierci i korzysta z ich artystycznych, kulturowych i społecznych reprezentacji. Obserwuje, że współczesne ciało bardziej niż kiedykolwiek neguje własną śmiertelność, a wszechobecne w mediach umieranie próbuje wymazać śmierć z codziennego życia. Artystka zwraca się w stronę historycznych zjawisk i fantazmatów, takich jak średniowieczna ikonografia danse macabre, rytuał, personifikacja kostuchy, estetyka gore czy petite mort erotyki. Raz za razem kreuje spotkanie ze śmiercią, wciągając ją w choreografię jak nieuchwytną partnerkę.
Spektakl został wybrany jako jeden z 20 najciekawszych spektakli w ramach prestiżowego konkursu Aerowaves Twenty17.

Koncept, choreografia, wykonanie: Renata Piotrowska-Auffret
Dramaturgia: Bojana Bauer
Reżyseria świateł: Ewa Garniec

Produkcja: Fundacja Burdąg
Partnerzy: Centrum w Ruchu, Wawerskie Centrum Kultury, Centrum Sztuki Współczesnej – Sala Laboratorium, Centre national de la danse z Paryża, La Briqueterie – CDC du Val-de-Marne, Teatr Soho z Warszawy, ST Spot Yokohama, Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk z Poznania